Περιγραφή

Tο μάθημα αποτελείται από δυο ενότητες.
Στην πρώτη ενότητα επιχειρείται η ένταξη της διδακτικής της ιστορίας στην ευρύτερη οικογένεια της διδακτικής των κοινωνικών επιστημών. Αρχικά, προτείνονται εννοιολογήσεις του όρου επιστήμη και επιστήμες, παρουσιάζονται οι βασικές τυπολογίες για τη διάκριση των επιστημών και σχετικοποιούνται στη βάση των νέων επιστημολογικών στοχασμών και αναστοχασμών καθώς και των νέων διεπιστημονικών αντικειμένων που υπερβαίνουν τις διακρίσεις αυτές. Διερευνώνται επίσης οι βασικές ιδιότητες που συγκροτούν τις βασικές επιστημονικές οικογένειες και συζητιέται η ισχύς και η εγκυρότητά τους για τις πειθαρχίες που τις συγκροτούν. Κεντρική θέση σε αυτήν τη διερεύνηση έχει το θέμα της αντικειμενικότητας των κοινωνικών επιστημών
Στη συνέχεια, επιλέγονται οι κοινωνικές επιστήμες και η επιλογή αυτή συνιστά τη συγκεκριμένη περίπτωση για να τεθούν τα ερωτήματα που ‘ προβληματίζουν’ και ανασυγκροτούν από την δεκαετία του 1960 και εξής τη διδακτική των κοινωνικών επιστημών. Τη σχέση της διδακτικής με το μάθημα στο οποίο αναφέρεται καθώς και με την επιστήμη αναφοράς, αυτό καθεαυτό το ζητούμενο της γνώσης, της σχέσης του με τη μάθηση και τη μαθησιακή διαδικασία καθώς και με τις προϋπάρχουσες ή παράλληλες γνώσεις, το θέμα των επιδιώξεων, των προσδοκιών και των στόχων και της συνάρτησής τους με ότι προσδιορίζεται ως γνωστικό περιεχόμενο, το ζήτημα των μαθησιακών διαδρομών, των μέσων και των εργαλείων, συνιστούν κεντρικά σημεία για την ανάπτυξη αυτής της ενότητας.
Στη δεύτερη ενότητα το μάθημα επικεντρώνεται στην εξοικείωση των φοιτητών και φοιτητριών με τις βασικές ιδιότητες τόσο του γνωστικού όσου και του διδακτικού αντικειμένου της ιστορίας με στόχο τον ιστορικό εγγραμματισμό τους και την προετοιμασία τους  στην άσκηση του διδακτικού ή άλλου εκπαιδευτικού έργου. Οι βασικές ιδιότητες της ιστορίας διερευνώνται κατά την εξέλιξη του αντικειμένου της ιστορίας και συσχετίζονται με το ιστορικό πλαίσιο μέσα στον οποίο ερευνάται το παρελθόν και γράφεται η ιστορία του. Στη βάση αυτή συγκροτείται και ‘ιστορικοποιείται’ αυτή καθεαυτή η έννοια της ιστορίας ως μιας βασικής πνευματικής, κοινωνικής και διαρκώς μεταβαλλόμενης διεργασίας, η οποία προσβλέπει στο παρελθόν για να αναγνώσει το παρόν. Το ιστορικό κείμενο αλλά και το συγκείμενό του συγκροτούν το πεδίο για την προσέγγιση βασικών επιστημολογικών ζητημάτων που απασχολούν το παρελθόν και το παρόν της ιστορικής εκπαίδευσης και σχετίζονται με τη φυσιογνωμία και την κοινωνική λειτουργία της ιστορίας, το περιεχόμενο και τις ιστορικές μεθόδους. 
Με ανάλογη προσέγγιση συγκροτείται η έννοια της ιστορικής εκπαίδευσης στην οποία εγγράφεται και το μάθημα της ιστορίας στο σχολείο. Η σχολική τυπική ιστορική εκπαίδευση συναρτάται με τις δημόσιες χρήσεις της ιστορίας, την έννοια της ιστορικής κουλτούρας και τη συλλογική μνήμη. Αξιοποιούνται εδώ τα πορίσματα σύγχρονων ερευνών για να υπογραμμισθεί ο συσχετικός χαρακτήρας όλων των δραστηριοτήτων γύρω από την ιστορία και μνημονικών λειτουργιών εν γένει.
Στη συνέχεια, προσεγγίζεται το διδακτικό αντικείμενο από την πλευρά της διδασκαλίας αλλά και της μάθησης στην ιστορία. Αποκωδικοποιείται η έννοια της ιστορικής γνώσης και κατανόησης, συναρτάται με τη μάθηση και προσδιορίζονται οι συγκροτητικές της όψεις. Το ιστορικό περιεχόμενο, οι ιστορικές μέθοδοι και οι ιστορικές έννοιες αντιστοιχίζονται με τη δηλωτική, μεθοδολογική και εννοιολογική κατανόηση προκειμένου να συνδιαμορφώσουν ένα νέο ιστορικό γνωσιολογικό κανόνα ο οποίος συναρτάται με μεταγνωστικούς στόχους και επιδιώξεις ευρύτερου κοινωνικού εγγραμματισμού.
Τέλος, παρουσιάζονται και διερευνώνται σε συνάρτηση με το διδακτικό αντικείμενο εναλλακτικές ή και άτυπες μορφές ιστορικής εκπαίδευσης όπως η τοπική ιστορία, η ηλεκτρονική ιστορία, ο ιστορικός κινηματογράφος και το μουσείο.